Een nieuwe foto via Instagram: #keyznking #southafrica #afewdaysinparadise #communitybased #wildcoast
DE welbekende plek voor vakantiegangers aan de Wild Coast is: Coffee Bay. Het is ook een van de weinig plekken die bereikbaar zijn via een geasfalteerde weg. De regen, de modder en de vergane glorie slash redelijke puinhoop bij ‘ Friends Backpackers’ in Coffee Bay en het concept van Community Based en – van horen zeggen – paradijselijk uitzicht trekt ons na 1 nachtje al over de streep om toch door te reizen naar Mdumbi Backpackers, ….over weer een dirt road.
Ook nu start Ivy weer als een zonnetje en lijkt de nieuwe vlamstarter dus zijn werk goed te doen. De dag ervoor – net voor we Coffee Bay binnen reden – viel Ivy namelijk stil, midden op de heuvel…. Oeps, dieseltank leeg gereden…. (onze meter doet het al sinds Kaapstad niet, maar kilometers bijhouden is ook een manier). Even overschakelen naar de andere, en…… niks…. Voor de zekerheid even bellen met onze technische dienst en dus ook maar even de injectors ontlucht…. nog niks…. Omdat we in Nederland al problemen met de vlamstarter hadden, zat een reserve in onze voorraad, dus dan die er maar in gezet…. nog niks…. Inmiddels hadden een groep lokale jongeren zich verzameld rond Ivy en stond ons met raad en daad bij; van het waarschuwen van achteropkomend verkeer door het wapperen van een rood t-shirt aan een stok, het ontkoppelen van de cabine, spontaan een paraplu boven je hoofd houden zodat je droog kunt sleutelen tot het bellen van de plaatselijke monteur! Na zijn mededeling dat dit zijn eerste truck was waar hij aan zou werken, hadden wij er alle vertrouwen in….. Maar met zijn testapparatuur (een gloeilampje verbonden aan 2 knijpstekkertjes) was hij er al snel achter dat de stekker van de vlamstarter niet goed contact maakte; even beetje opschuren, het stekkertje wat dichter knijpen en…. Ivy snorde weer als vanouds. Een luidkeels halleluja en gejuich weerklonk!
Met behulp van de goede aanwijzigingen van onze passagier Loudi – vrijwilligster bij Mdumbi – ploeteren we ons een weg naar Mdumbi Backpackers over een erg slechte dirt road. De regen van de afgelopen weken heeft op vele plaatsen diepe sleuven in de weg gemaakt en het einde van brug is zover afgekalfd dat het bandenspoor van Ivy net breed genoeg is. Maar na een kleine 20km stuiteren is het uitzicht en de prachtige plek het meer dan waard! Van links naar rechts volledig uitkijkend over de Indische Oceaan vanaf een groene heuvel die versierd is met roze, turquoise, gele, witte rondavels met rieten daken! Onze entree op het terrein is niet zonder gevolgen, want Ivy is iets te zwaar voor de houten cattle grid.. Vakkundig rijden we dus 5 van de 7 balken volledig aan gort en kunnen we nog net voorkomen dat we in het ontstane gat vast komen te zitten. Gelukkig kunnen we via een alternatieve route toch het terrein oprijden en Ivy een plekje geven.
Dit is wel een plek om even “vakantie te vieren” en het weekend te blijven voordat we maandag in Mthatha waarschijnlijk / hopelijk een nieuwe reserveband kunnen “ophalen. Vanaf het einde van de heuvel -the point- zien we ’s ochtends dolfijnen zien springen in de golven en zien we overal waar we kijken de witte pluimen van uitademende walvissen. En vanaf het terras van de communal area / receptie zien we ze regelmatig uit het water springen en/ of met hun staart en vinnen op het water slaan. Hoezo Hermanus? Het uitgestrekte strand, de lagune, de groene heuvels, de betrokkenheid voor en door de dorpsbewoners, de ongedwongenheid, en niet te vergeten: de geweldige buitendouches! Wij snappen wel waarom het (bijna) elk weekend het hier vol zit!
Ook Martijn die op zondag vanuit Coffee Bay -10.000 km van huis- spontaan even op de koffie komt en bijna weg waait door de harde wind, noemt het een magische plek!
Trackbacks/Pingbacks